Κόσμος στην αίθουσα. Ούτε πολύς μα ούτε και λίγος. Σίγουρα
όχι πολύ λίγος.
Άντρες –γυναίκες, αγόρια-κορίτσια, μικροί-μεγάλοι, άλλοι
γνωστοί και άλλοι άγνωστοι μεταξύ τους.
Ένα παιδί. Μια γυναίκα. Ένας άνδρας. Όλοι μαζί μια οικογένεια.
-Θέλετε παραμύθι;
-Ναι.
-Δώστε μου μια κόκκινη κλωστή.
-Κόκκινη κλωστή δεμένη…
-Μια φορά και έναν καιρό…
Ερώτηση-Απάντηση. Επικοινωνία. Ερέθισμα-Αντίδραση.
Συμπεριφορά. Δούναι και λαβείν. Κοινωνία.
Το κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγεται. Βρίσκεται στα χέρια του
αφηγητή μα δεν το κρατά για τον εαυτό του. Σου προσφέρει απλόχερα την άκρη του
κάθε που σε κοιτάει στα μάτια. Δεν νιώθεις έτοιμος να την πιάσεις ακόμα; Ευτυχώς
γιατί μπορεί τυχαία να έπεσε το βλέμμα του πάνω σου. Άλλωστε μάθαμε από μικροί
να μην παίρνουμε πράγματα από αγνώστους. Η δεύτερη ματιά φαντάζει πιο οικεία
και ναι αντιλαμβάνεσαι ότι είναι μόνο για σένα. Πας να πιάσεις την άκρη της
κλωστής από τα χέρια του αλλά τελικά την παίρνεις από τον διπλανό σου.
Δρόμο έπαιρνε, δρόμο άφηνε η άκρη της κλωστής, που λέτε,
μέχρι που έκανε μια βόλτα από όλους μας. Τώρα το κόκκινο κουβάρι ξετυλίχθηκε
για τα καλά γύρω από όλους μας και μας κύκλωσε με ζεστασιά.
Μέσα στον κόκκινο κύκλο χώρεσαν όλα τα παραμύθια. Αυτά που
σε κάνουν να γελάς, αυτά που σε κάνουν να σκέφτεσαι και εκείνα που σε κάνουν να
κλαις. Μέσα στον κόκκινο κύκλο χώρεσαν
όλες οι εποχές. Μέσα στον κόκκινο κύκλο χώρεσαν όλοι οι ήρωες των παραμυθιών.
Αυτοί που βάζουν στο νου τους το καλό και εκείνοι που βάζουν το κακό, οι
δυνατοί μα και οι αδύναμοι, τα ψέματα και η αλήθεια τους, τα παθήματα και τα
μαθήματά τους. Μέσα στον κόκκινο κύκλο χώρεσε όλος ο κόσμος. Άντρες –γυναίκες,
αγόρια-κορίτσια, μικροί-μεγάλοι, άλλοι γνωστοί και άλλοι άγνωστοι μεταξύ τους. Μέσα
στον κόκκινο κύκλο χωρέσαμε εμείς.
Εγώ ήμουν εκεί. Δε λέω ψέματα αλλά ούτε και να με πιστέψετε
αν δε το δείτε με τα μάτια σας. Γιατί ψέματα και αλήθεια έτσι είναι τα
παραμύθια!
Κονιδιτσιώτη Νατάσα- Ψυχολόγος, MCs Ειδικής αγωγής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου