Η Αστεράτη μας ταξιδεύει στον κόσμο των παιδιών

Η Αστεράτη μας ταξιδεύει στον κόσμο των παιδιών

Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

ΖΩΓΡΑΦΙΑ "Η ΚΡΥΦΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ"




Ζωγραφιά
Η κρυφή γλώσσα των παιδιών!

Για όλα τα παιδιά η ζωγραφιά αποτελεί έναν αυθόρμητο τρόπο να εκφράσουν τον εαυτό τους. Μία ζωγραφιά επιτρέπει να κατανοήσουμε βαθύτερα τις ανάγκες τους και να δώσουμε τις κατάλληλες απαντήσεις.






Χρώματα στην ανθρώπινη φιγούρα:
  •  Μπλε: Ηρεμία, γαλήνη, έλλειψη ανταγωνισμού, συνεννόηση
  •   Πράσινο: Ησυχία, ανάπαυση, ικανοποίηση, ισορροπία, ηρεμία, ευχαρίστηση, ελπίδα
  •   Κόκκινο: δραστηριότητα, ζωντάνια, ενέργεια, φιλοδοξία, ζωτικότητα, συγκίνηση, διέγερση, πάθος, θάρρος
  •     Κίτρινο: προσαρμογή, ενέργεια, δυναμισμός, διαίσθηση, διάθεση για άνοιγμα προς τα έξω
  •     Μοβ: θλίψη, ανησυχία, ζήλια, κυριαρχία στα πάθη, θρησκευτικό αίσθημα, ιδεαλισμός, σεμνότητα
  •     Καφέ: σοβαρότητα, λύπη, έλλειψη ανεκτικότητας στις διαφωνίες και τις αντιθέσεις, σύνεση, “άτομο που πατάει στη γη”
  •     Μαύρο: πλούσιος εσωτερικός κόσμος, φόβοι, άγχος, επιφυλακτικότητα, σεμνότητα, μελαγχολία, πόνος

Από 4 ετών και πάνω:
Η ανθρώπινη φιγούρα
Στον πίνακα που ακολουθεί παραθέτονται τα στάδια σχεδιαστικής εξέλιξης με διαφορές ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια:

3 ετών
ΚΟΡΙΤΣΙΑ: Άνθρωπος-γυρίνος
ΑΓΟΡΙΑ: Άνθρωπος-γυρίνος

4 ετών
ΚΟΡΙΤΣΙΑ :Κεφάλι, μάτια, κορμός, βραχίονες, σκέλη
ΑΓΟΡΙΑ: Κεφάλι, μάτια, σωστά προσανατολισμένο σχέδιο

5 ετών (όπως παραπάνω και επιπλέον)
ΚΟΡΙΤΣΙΑ: Στόμα, μύτη, βραχίονες ενωμένοι με το σώμα, πόδια, χρωματισμένο ένδυμα
ΑΓΟΡΙΑ: Μύτη, μακρύς κορμός, βραχίονες, βραχίονες ενωμένοι με το σώμα, σκέλη ενωμένα με το σώμα, πόδια, χρωματισμένο ένδυμα

6 ετών (όπως παραπάνω και επιπλέον)
ΚΟΡΙΤΣΙΑ: Μαλλιά, μακρύς κορμός, βραχίονες σχεδιασμένοι με δύο γραμμές, σκέλη σχεδιασμένα με δύο γραμμές, παντελόνι ή φούστα, παπούτσια
ΑΓΟΡΙΑ: Ρεαλιστικά χρώματα στο πρόσωπο, στόμα, περιγράμματα με μολύβι, βραχίονες με δύο γραμμές, σκέλη σχεδιασμένα με δύο γραμμές, παντελόνι

7 ετών (όπως παραπάνω και επιπλέον)
ΚΟΡΙΤΣΙΑ:Ρεαλιστικά χρώματα στο πρόσωπο, περίγραμμα με μολύβι, δάχτυλα
ΑΓΟΡΙΑ: Δάχτυλα, παπούτσια

8 ετών (όπως παραπάνω και επιπλέον)
ΚΟΡΙΤΣΙΑ: Εξελιγμένα μάτια, σχεδιασμένος κορμός, λαιμός, βραχίονες με αναλογίες, σωστή θέση των βραχιόνων, ευλύγιστα σκέλη, μανίκια και μπούστο στο ίδιο χρώμα
ΑΓΟΡΙΑ: Βραχίονες με αναλογίες, σκέλη με αναλογίες

9 ετών (όπως παραπάνω και επιπλέον)
ΚΟΡΙΤΣΙΑ: Εξελιγμένο στόμα, σχεδιασμένος λαιμός, αναγνωρίσιμο φύλο, ζώνη
ΑΓΟΡΙΑ: Εξελιγμένο στόμα και μύτη, σχεδιασμένος κορμός, αναγνωρίσιμο φύλο, σωστή θέση των βραχιόνων

10 ετών (όπως παραπάνω και επιπλέον)
ΚΟΡΙΤΣΙΑ:Όμοιο πλάτος ματιών, ώμοι, κεφάλι με αναλογίες, παλάμη του χεριού, πέντε δάχτυλα, αναγνωρίσιμη ηλικία
ΑΓΟΡΙΑ: Εξελιγμένα μάτια, παλάμη του χεριού, ευλύγιστα σκέλη, φυσική στάση ποδιών, μανίκια και μπούστο στο ίδιο χρώμα, αναγνωρίσιμη ηλικία

11 ετών (όπως παραπάνω και επιπλέον)
ΚΟΡΙΤΣΙΑ:Εξελιγμένη μύτη, κόμμωση, φυσική στάση ποδιών
ΑΓΟΡΙΑ: Μαλλιά, λαιμός, ώμοι, ζώνη

12 ετών (όπως παραπάνω και επιπλέον)
ΚΟΡΙΤΣΙΑ:Όμοιο ύψος ματιών, τρεις λεπτομέρειες στα μάτια, κόρη του ματιού, φρύδια, κόκκινο στόμα
ΑΓΟΡΙΑ: Όμοιο πλάτος ματιών, κόρη του ματιού, κόμμωση, κεφάλι με αναλογίες, εξατομικευμένη φιγούρα

Αφήστε τα παιδιά να πειραματιστούν με τη ζωγραφική και διορθώστε πράγματα και συμπεριφορές μέσα από τις πληροφορίες που σας δίνουν από αυτή.



Πηγή:
Κρότι, Ε. & Μάνι, Α. (2003). Πώς να ερμηνεύσουμε τα παιδικά σχέδια. Αθήνα: Καστανιώτη.

Τριχείλη Αλίκη,
Λογοθεραπεύτρια

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΗ ΚΟΡΝΙΖΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΥΛΙΚΑ!!!!!!

Για να δημιουργήσουμε όμορφες χειροτεχνίες χρειάζονται μόνο απλά υλικά και πολύ ΦΑΝΤΑΣΙΑ.....

Σας παρουσιάζουμε λοιπόν μια απλή κατασκευή κορνίζας με υλικά που όλοι έχουμε σπίτι μας!!!!! Τι πιο όμορφο να δημιουργήσετε μαζί με το παιδί σας τη δική του μοναδική, χειροποίητη κορνίζα......

Τα βήματα είναι απλά






Δημιουργήστε αυτήν την όμορφη κορνίζα μαζί με το παιδί σας , τοποθετήστε μια όμορφη φωτογραφία του και στολίστε το δωμάτιο του ή δωρίστε την σε ένα αγαπημένο πρόσωπο που θα επιλέξει το παιδί!!!!!!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

ΤΗΣ ΑΡΓΥΡΩΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΗ





Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ



Βοηθώντας τα παιδιά να αντιμετωπίσουν την Απώλεια, το Θάνατο, τη Θλίψη

Το να λες αντίο στο γονιό σου ή σε ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, είναι ένα από τα πιο τραγικά πράγματα που υπάρχουν. Η αποδοχή του γεγονότος αλλά και η αντιμετώπιση του είναι ιδιαίτερα δύσκολη και επίπονη για κάθε άνθρωπο, πόσο μάλλον όταν πρέπει να αντιμετωπιστεί από ένα παιδί.

Έκφραση θλίψης
Μιλώντας στα παιδιά για το θάνατο, πρέπει να προσαρμοζόμαστε στο αναπτυξιακό τους επίπεδο, σεβόμενοι την ικανότητά τους να κατανοήσουν την κατάσταση. Τα παιδιά παρατηρούν την αντιδρασή των ενηλίκων ,που τους περιτριγυρίζουν, στο θάνατο. Μάλιστα, για τα μικρότερα παιδιά, η αντίδραση των ενηλίκων παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο για το σχηματισμό των αντιλήψεων τους για την κατάσταση.

Αντιδράσεις παιδιών στην απώλεια
·        Συναισθηματικό σοκ (έλλειψη συναισθημάτων)
·        Ανώριμες συμπεριφορές (δυσκολία να χωριστούν από τους γονείς τους, επιθυμούν να κοιμηθούν στο κρεβάτι του γονέα τους)
·        Έκρηξη συναισθημάτων (αντανάκλαση συναισθημάτων που βιώνουν, όπως είναι ο θυμός, ο τρόμος, η ματαίωση)
·        Επανάληψη ερωτήσεων (συνεχείς, ίδιες ερωτήσεις τις οποίες συχνά είναι σε θέση να κατανοήσουν αλλά είναι πολύ σκληρές για να τις πιστέψουν και να τις αποδεχτούν)

Τρεις σημαντικές ερωτήσεις που θα κάνουν τα παιδιά
I.       Ποιος θα με φροντίσει;
II.     Θα αρρωστήσω;
III.    Εγώ προκάλεσα το θάνατο;


Συμβουλές για δασκάλους και γονείς
·        Αφήστε τα παιδιά να είναι οι δάσκαλοι, όσον αφορά στην εμπειρία τους, δώστε τους την ευκαιρία να πουν την ιστορία τους και γίνετε ένας καλός ακροατής.
·        Κάθε παιδί, ανάλογα με την ηλικία του, αντιλαμβάνεται τον θάνατο με διαφορετικό τρόπο και διαφορετικά συναισθήματα.
·        Η θλίψη είναι μια διαδικασία, όχι ένα γεγονός. Οι γονείς και το σχολείο πρέπει να δίνουν αρκετό χρόνο στο παιδί, να θρηνήσει με τον τρόπο του. Η πίεση για επιστριφή στις "κανονικές" δραστηριότητες του, χωρίς να του δωθεί η ευκαιρία να αντιμετωπίσει το συναισθηματικό πόνο, μπορεί να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα.
·        Μη λέτε ψέματα ή μισές αλήθειες στα παιδιά για το τραγικό γεγονός- Αφήστε τα να σας καθοδηγήσουν αναφορικά με την ανάγκη τους για περισσότερες πληροφορίες ή διευκρινίσεις.
·        Ενθαρρύνετε τα παιδιά να κάνουν ερωτήσεις σχετικά με την απώλεια και το θάνατο.
·        Τα παιδιά μπορεί να θρηνούν με έναν απρόβλεπτο για εσάς τρόπο.
·        Αφήστε τα να ξέρουν ότι πραγματικά θέλετε να καταλάβετε τι αισθάνονται και τι χρειάζονται.
·        Τα παιδιά θα χρειαστούν την υποστήριξη σας για αρκετό διάστημα.
·        Να θυμάστε ότι η διαδικασία του πένθους είναι δύσκολη και πολύπλοκη.
·        Σημαντικό, τέλος, είναι να έχετε συνειδητοποιήσει τη δική σας, προσωπική ανάγκη να θρηνήσετε.

Αναπτυξιακές φάσεις κατανόησης του θανάτου
*Βρέφη και Νήπια: αντιλαμβάνονται ότι οι ενήλικες είναι λυπημένοι, αλλά δεν κατανοούν πραγματικά τη σημασία του θανάτου.
*Παιδιά Προσχολικής Ηλικίας: είναι πιθανό να αρνούνται το θάνατο σαν γεγονός, αλλά να το θεωρούν αναστρέψιμο. Συνδέουν, συχνά, ορισμένα γεγονότα και τη μαγική σκέψη με τις αιτίες του θανάτου.
*Πρώτες Τάξεις Δημοτικού: αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι ορισμένες συνθήκες μπορούν να καταλήξουν στο θάνατο. Αν ένα αεροπλάνο, για παράδειγμα, προσκρούσει πάνω σε ένα κτήριο, οι άνθρωποι θα σκοτωθούν.
*Σχολικής Ηλικίας: παιδιά σε αυτή την ηλικία έχουν την αντίληψη να καταλάβουν το θάνατο σαν ένα τελικό γεγονός που καταλήγει στην παύση όλων των λειτουργιών του σώματος.
*Εφηβεία: οι περισσότεροι έφηβοι αντιλαμβάνονται την έννοια του θανάτου. Κάποιοι θα αναζητήσουν φίλους και συγγενείς για παρηγοριά και κάποιοι θα αποσυρθούν για να θρηνήσουν. Νέοι με ιστορικό κατάθλιψης ή εξάρτησης από ουσίες θέλουν ιδιαίτερη προσοχή.
Νέλλη Κοκκινάκου - Ψυχολόγος

Πηγή:  kidshealth.org.nz

 National Association of School Psychologists, Helping children cope with loss, death and grief

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΜΕΤΡΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ!!!!!!!


Τελειώνοντας την Θεματική ενότητα " Μαθαίνοντας τους Αριθμούς" δημιουργήσαμε μια κατασκευή ως ενθύμιο...... Εμείς σε αυτή την τάξη μάθαμε να μετράμε τους αριθμούς μα μάθαμε να μετράμε και τις πραγματικές αξίες!!!!!

Πρώτα δημιουργήσαμε τους αριθμούς πάνω στον πηλό με τα κουπάτ μας....



Αφού στέγνωσε ο πηλός βάψαμε τους αριθμούς με διαφορετικό χρώμα τον καθέναν....


Εν συνέχεια βάψαμε και τους καμβάδες μας.....


Αφού στεγνώσαν οι αριθμοί και οι καμβάδες τους κολλήσαμε με τη σωστή σειρά και είπαμε : ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΜΕΤΡΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΑΛΛΑ ΤΙ ΑΚΟΜΑ ΜΑΘΑΜΕ;;;;;;

ΜΑΘΑΜΕ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ!!!!!!!!

ΑΓΑΠΗ


ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ


ΦΙΛΙΑ


ΕΥΓΕΝΕΙΑ , ΠΙΣΤΗ , ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ , ΑΝΤΟΧΗ , ΚΑΛΟΣΥΝΗ , ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ


Μάθετε και εσείς στα παιδιά να μετράνε τους αριθμούς αλλά και τις πραγματικές ΑΞΙΕΣ στη ζωή τους και δημιουργήστε αυτή την κατασκευή για να θυμούνται πάντα βλέποντας την ΝΑ ΜΕΤΡΑΝΕ ΣΩΣΤΑ!!!!!!!








Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

ΠΕΡΠΑΤΗΣΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ


ΠΕΡΠΑΤΗΣΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ!!!!!!!! 
Ένα παιχνίδι που μας διασκέδασε, συνέβαλλε στην εκμάθηση των αριθμών και εξάσκησε την αδρή μας κινητικότητα.
Δημιουργήσαμε τους αριθμούς στο χαλί μας με χαρτοταινία και το παιχνίδι ξεκίνησε!!!

ΠΩΣ ΠΑΙΖΕΤΑΙ
Η μουσική ξεκινά και τα παιδιά πρέπει να περπατήσουν, ισορροπώντας πάνω στην χαρτοταινία , ξεκινώντας από τον αριθμό 1 και συνεχίζοντας διαδοχικά στους επόμενους αριθμούς!!!!!!!





























Όταν η μουσική σταματά τα παιδιά παραμένουν ακίνητα και το κάθε παιδί φωνάζει δυνατά πάνω σε ποιόν αριθμό έχει σταθεί........ Η μουσική ξεκινά πάλι και το παιχνίδι συνεχίζεται......


Μην ξεχνάτε το παιχνίδι είναι το θεμελιώδες παιδαγωγικό μέσο για την μάθηση και την ανάπτυξη των παιδιών. Μέσα από το αυτό τα παιδιά αντιλαμβάνονται το σώμα τους, τις δυνατότητες τους και αναπτύσσουν τις δεξιότητες τους!!!!! Υιοθετήστε την παιδαγωγική του παιχνιδιού και μην παραλείπετε να παίζετε καθημερινά μαζί τους.......

ΠΕΡΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ


Η ενδοσχολική βία ή αλλιώς bullying, είναι μια σειρά από δράσεις που συμβαίνουν όταν ένα παιδί το οποίο είναι, ή θέλει να νιώθει πιο δυνατό, στοχοποιεί ένα πιο αδύναμο ή μικρότερο άτομο χτυπώντας το ή τρομάζοντάς το, επανειλλημένως. Μια βίαιη πράξη, όπως για παράδειγμα η έκφραση έντονου θυμού θεωρείται σημάδι ενδοσχολικής βίας (bullying), όταν επαναληφθεί αρκετές φορές, είναι έντονο και συμβαίνει απέναντι στα ίδια άτομα. Σημαντικό και βασικό ρόλο έχουν οι ενήλικες, είτε είναι γονείς, είτε δάσκαλοι, των οποίων η παρέμβαση απαιτείται ώστε να μην παγιωθεί η πράξη εκφοβισμού, με αποτέλεσμα τα μακροχρόνια προβλήματα στη σχέση των παιδιών.

ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΚΑΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ
·        Το παιδί αγαπούσε το νηπιαγωγείο αλλά τώρα δε θέλει να πάει
·        Παραπονείται για πονοκεφάλους ή πόνους στην κοιλιά πριν πάει στον παιδικό σταθμό
·        Δε θέλει πια να παίζει με ένα παιδί, που κάποτε του άρεσε
·        Σας λέει επανειλλημένως ότι τον ενοχλεί ένα συγκεκριμένο παιδί
·        Ξαφνικά βλέπετε το παιδί σας αγχωμένο ή πιεσμένο

ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΝ ΣΕ ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ
·        Παρατσούκλια
·        Σπρωξίματα
·        Αποκλεισμός
·        Πειράγματα
·        Χτυπήματα
·        Ψέματα
·        Κορόιδεμα μιας εμφάνισης ή αναπηρίας
·        Τρόμαγμα



ΠΩΣ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ
1.      Οι συμπεριφορές εκφοβισμού παγιώνονται όταν έχουν αποτέλεσμα, δηλαδή εάν ένα παιδί απειλήσει ένα άλλο παιδάκι, και πάρει αυτό που θέλει, τότε η απειλή θα ξανασυμβεί. Σημαντική είναι η παρέμβαση και η καθοδήγηση του ενήλικα.
2.      Επίσης, τέτοιες συμπεριφορές μπορούν να διδαχθούν απευθείας από τους ενήλικες, οι οποίοι σπεύδουν να απειλήσουν, να ντροπιάσουν και να τιμωρήσουν τα παιδιά τους, που είχαν μια άσχημη, βίαιη συμπεριφορά. Οι γονείς θα πρέπει να παραμείνουν ήρεμοι, να βάλουν όρια στα παιδιά τους και να τα βοηθήσουν να βρουν άλλους τρόπους επίλυσης των προβλημάτων τους.
3.      Η βίαιη συμπεριφορά ενισχύεται όταν οι ενήλικες βάζουν στο παιδί την ετικέτα του «νταή», αντί να κατανοήσουν ότι ο εκφοβισμός αποτελείται από μια σειρά δράσεων και όχι από έναν άνθρωπο. Όταν ο δάσκαλος ή ο γονέας περιμένει μια άσχημη, αρνητική συμπεριφορά από το παιδί που το έχει χαρακτηρίσει έτσι, τότε το παιδί θα εκπληρώσει τις προσδοκίες του.

ΛΕΚΤΙΚΗ ΒΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ
·        «Δε με νοιάζει τι έγινε,….κάτσε κάτω!»
·        «Να με κοιτάς όταν σου μιλάω!»
·        «Κάνε ό,τι σου λέω, γιατί αλλιώς…!»
·        «Γίνεσαι γελοίος- είσαι αρκετά μεγάλος για να ξέρεις καλύτερα!»
·        «Μην πεις τίποτα- κάνε ένα διάλλειμμα και σκέψου τι έκανες!»

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΒΙΑΙΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
Τα παιδιά που επιλέγουν να εκφράζονται ασκώντας βία, λεκτική ή σωματική, αναζητούν έναν ενήλικα ο οποίος θα διερευνήσει τις βασικές τους ανάγκες και προκλήσεις. Κάθε συμπεριφορά έχει ένα στόχο, να τραβήξει την προσοχή ή να εκφράσει τον τρόμο ή τον θυμό που κατακλύζουν το παιδί, και αγνοούνται από τον ενήλικα. Η βίαιη συμπεριφορά αποτελεί κόκκινο συναγερμό για ένα παιδί που χρειάζεται όρια, τα οποία δε θα πρέπει να ακολουθούνται από τιμωρία αλλά από εναλλακτικούς τρόπους για τη λύση των προβλημάτων.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ
Οι ενήλικες λοιπόν, θα θέσουν τα όρια τους, τα οποία θα ακολουθούν θετικές αλληλεπιδράσεις, με αποτέλεσμα να βοηθούν τα παιδιά να μάθουν να εκφράζουν τα συναισθήματά τους επικοδομητικά. Αφού τεθούν τα όρια, θα πρέπει να ακολουθήσουν τουλάχιστον πέντε θετικές, ενθαρρυντικές αλληλεπιδράσεις. Για παράδειγμα:
“Αντώνη, το να χοροπηδάς στο κρεβατάκι της κούκλας και να φωνάζεις ‘φύγε’, πρέπει να σταματήσει γιατί τρομάζεις, τον Γιάννη (1 θέτουμε τα όρια). Το πρόβλημα είναι ότι θέλεις να χοροπηδάς μόνος σου? Ωραία, ας βρούμε ένα άλλο μέρος να παίξεις, που θα είναι ασφαλές για εσένα(πρώτη θετική αλληλεπίδραση). Ο ενήλικας κάθεται κάτω και παρακολουθεί, ενώ ο Αντώνης επιλέγει να χοροπηδήσει σε ένα στρώμα(δεύτερη θετική αλληλεπίδραση). Ο ενήλικας σχολιάζει το πόσο ψηλά πηδάει ο Αντώνης και προσπαθεί να το κάνει κι αυτός(τρίτη θετική αλληλεπίδραση). Ο ενήλικας, ύστερα ακολουθεί τον Αντώνη σχολιάζοντας θετικά την επιλογή του για ένα παζλ(τέταρτη θετική αλληλεπίδραση)και φτιάχνοντας ένα παζλ μαζί του( πέμπτη θετική αλληλεπίδραση). Ο Γιάννης συμμετέχει μαζί τους.”
Το παιδί έζησε την εμπειρία της αντικατάστασης μιας αρνητικής συμπεριφοράς για να προσελκύσει την προσοχή, με μια  διαφορετική, ευχάριστη συμπεριφορά, του να είναι αρχηγός και να εμπλέκεται μέσω θετικών αλληλεπιδράσεων, με έναν υποστηρικτικό ενήλικα και ένα ακόμα παιδάκι.

Πηγή:
Betsy Evans, “Bullying: Can It Begin in Preschool?”,  Highscope Extensions,  Vol.25, No. 3, p.1-6
Deborah Carpenter, “How to Handle Preschool Bullies”, Parenting

Νέλλη Κοκκινάκου - Ψυχολόγος

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

ΤΑ ΑΡΙΘΜΟΨΑΡΑΚΙΑ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΟ ΑΡΙΘΜΟΤΑΙΡΙ ΤΟΥΣ!!!!!


Για ακόμη μια φορά σας παρουσιάζουμε ένα άκρως διασκεδαστικό παιχνίδι για την εκμάθηση των αριθμών.Τα ΑΡΙΘΜΟΨΑΡΑΚΙΑ αναζητούν στο βυθό το ΑΡΙΘΜΟΤΑΙΡΙ τους!!!!!! Το παιχνίδι αυτό είναι απλό και μπορεί να εκτελεστεί στο σπίτι ή στη τάξη.....
Δημιουργήστε μαζί με τα παιδιά δέκα ψαράκια διαφορετικού χρώματος και αριθμείστε τα καθώς επίσης και τους αριθμούς από το 1 έως το 10!!!!

Τα παιδιά καλούνται να οδηγήσουν τα Αριθμοψαράκια τους στο Αριθμοταίρι τους που είναι διασκορπισμένο μέσα στο βυθό!!!




Ας μάθουμε ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΟΝΤΑΣ και ας διασκεδάσουμε ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ!!!!!!


Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

"ΣΧΕΣΗ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΕ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΤΟΥΣ" ΠΩΣ ΟΙ ΝΕΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΘΑ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ;;;


Αχ , αυτές οι γιαγιάδες (και παππούδες, βεβαίως)!!
Ένα θέμα που πολύ συχνά έρχεται στο προσκήνιο όταν συζητά κανείς  με γονείς, είναι η σχέση των παππούδων-γιαγιάδων με τα  εγγόνια τους και πως οι νέοι γονείς μπορούν να την διαχειριστούν.
Εκ πρώτης όψεως, το πρόβλημα εστιάζεται στη σχέση των παππούδων με τα εγγόνια, και πως αυτή η σχέση και η συχνή,  ίσως, συναναστροφή επηρεάζει την ανατροφή  των παιδιών, υποτιμά ή και αναιρεί  το ρόλο των νέων γονιών.
Είναι δύσκολη η θέση του γονιού, καθώς χρειάζεται να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη του για βοήθεια από τους γονείς του, αλλά και την ανάγκη και υποχρέωσή του να έχει την ευθύνη για την διαπαιδαγώγηση  των παιδιών του.
Επίσης, στο να θέσει τους δικούς του όρους σε σημαντικά ζητήματα που αφορούν τα παιδιά του, ακόμα και όταν βρίσκονται από την επίβλεψη της γιαγιάς, αλλά ταυτόχρονα να μην της δώσει το μήνυμα ότι δεν την εμπιστεύεται, ή την υποτιμά.
Σε δεύτερο επίπεδο, διαφαίνεται η ίδια η σχέση παλιού (γιαγιάς-παππού) και νέου γονιού.
Σε τι βάσεις είναι θεμελιωμένη; Ο παλιός πόση εμπιστοσύνη έχει στο νέο, πιστεύει ότι μπορεί και μόνος του να τα καταφέρει; Μήπως είναι  ανταγωνιστικός ή θέλει να έχει ενεργή συμμετοχή στη ζωή της νέας οικογένειας από ανάγκη να είναι ακόμα χρήσιμος ή από ανάγκη ελέχγου;
Οι νέοι γονείς από τη μεριά τους, πόσο αποφασισμένοι είναι να αναλάβουν την ευθύνη της καινούργιας οικογένειας; Πιστεύουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν;. Σε τι βαθμό έχουν ανεξαρτητοποιηθεί από την πατρική οικογένεια;  Ο βαθμός ανεξαρτησίας , -τόσο οικονομικής όσο και ψυχολογικής- που έχει επιτευχθεί, είναι ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει τη σχέση των δυο γενεών (παππούδες-γονείς).
Οι παραπάνω ερωτήσεις στόχο έχουν να προβληματίσουν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, ώστε η μεταξύ τους επικοινωνία να γίνει πιο ξεκάθαρη.

Οι γονείς από την πλευρά τους, θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη ότι:
1.      Την ευθύνη των παιδιών την έχουν οι γονείς.
2.      Είναι δικαίωμα και  υποχρέωσή τους να επικοινωνούν με σταθερότητα και σαφήνεια τις δικές τους αρχές διαπαιδαγώγησης.
3.      Χρειάζεται να εκφράσουν ξεκάθαρα την ανάγκη, οι αρχές που οι ίδιοι ακολουθούν, να τηρούνται και στο σπίτι της γιαγιάς, τουλάχιστον στα σημαντικά θέματα που αφορούν την υγεία και την ασφάλεια του παιδιού.
4.      Η διαθεσιμότητα και η βοήθεια των παππούδων, δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
5.      Η ηλικία που βρίσκονται οι «μεγάλοι γονείς» έχει τις ιδιαιτερότητές της και τις ξεχωριστές ανάγκες της (σωματική αντοχή και υγεία, ψυχολογικές προκλήσεις: συνταξιοδότηση, απώλειες κλπ), που χρειάζεται να λαμβάνονται υπόψη.
6.      Η αλληλεπίδραση της νεώτερης γενιάς με τους παππούδες έχει να προσφέρει και στις δυο πλευρές πολλές ευχάριστες στιγμές, αναμνήσεις και εμπειρίες ζωής. Ας αφήσουν , λοιπόν, οι γονείς περιθώρια να ανθίσει μια τέτοια συναναστροφή. Χρειάζεται και ένας βαθμός ελευθερίας .

Οι παππούδες και γιαγιάδες με τη σειρά τους:
1.      Δεν πρέπει να αντικαθιστούν το γονιό (εφόσον δεν συντρέχει σοβαρός λόγος, πχ απώλεια γονέων)
2.      Χρειάζεται να δείξουν εμπιστοσύνη και να σεβαστούν τον τρόπο που έχουν επιλέξει οι γονείς να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, ακόμα και αν διαφωνούν. Εξαίρεση σε αυτό αποτελούν οι περιπτώσεις που, είτε ΡΗΤΑ ζητείται από τους γονείς να εκφράσουν άποψη λόγω της εμπειρίας τους, είτε το παιδί βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω της συμπεριφοράς των γονέων.
3.      Είναι δικαίωμά τους να επικοινωνούν την ανάγκη τους για ξεκούραση και ηρεμία, να λένε «όχι», όταν αισθάνονται ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν.

Όπως συμβαίνει σε όλες τις σχέσεις, έτσι και στη σχέση ανάμεσα στους  γονείς και στους παππούδες/γιαγιάδες, χρειάζεται να υπάρχει κατανόηση των δυνατοτήτων και αναγκών της κάθε πλευράς καθώς και η επικοινωνία αυτών με σαφήνεια και ευγένεια. Τότε τα παιδιά θα μπορέσουν ξεκαθαρίσουν τους ρόλους των μεγάλων γύρω τους και να επωφεληθούν από τη σχέση με τους «μεγαλύτερους» της οικογένειας.

Στρατή Σμαρώ,

Ψυχολόγος-Οικογενειακή Σύμβουλος